11:15 AM
ရင္နင္ေအာင္
ၾကယ္ေတြစံုျပီလား။
ရယ္ပြဲဖြဲ႕ ေလာကတီး၀ိုင္းၾကီးဆံုးသြားေတာ႕ အိပ္မက္ကႏိုးလာတယ္။ ေခြးေတြ ေဟာင္လိုက္တာကိုပဲ ရင္ခုန္မိတဲ႕ လူတစ္ေယာက္ကညေနခင္းပန္းခ်ီကားတစ္ခုမွာေခြေခြေလးအိပ္မယ္ဆိုပဲ။ လက္ဆြဲ ႏႈတ္ဆက္လိုက္၊ လက္ျပ ႏႈတ္ဆက္လိုက္နဲ႕ ေနာက္ဆံုးလက္ေျမာက္အ႐ံႈးေပးခဲ႕ရ။
`ကဲပါ၊ မီးျခစ္ျခစ္၊ ငါေဆးလိပ္ေသာက္မယ္ မိန္းကေလး´
မအိပ္ပဲမက္တဲ႕ အိပ္မက္မို႕ ခင္မ်ားတို႕ အေလးမထားၾကဘူးမလား။ တဆိတ္ေလာက္ ေမးဦးမယ္။ ၾကယ္ေတြ စံုျပီလား။
ေလးေထာင့္ဆန္တဲ႕ လူတစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္။ အ၀ိုင္းဆန္တဲ႕ စကားေတြကိုေတာ႕ ခင္မ်ားမေျပာသင့္ဘူး။ ညနဲ႕မတူတဲ႕ ညမို႕ မအိပ္မိတာ ကၽြန္ေတာ္႕အျပစ္လားဗ်ာ။ ေျပာၾကစမ္းပါဦး။
အရက္တစ္ခြက္ထဲကိုဒိုက္ပစ္ေရးကူးလိုက္ေတာ႕ ေျခာက္ၾကိဳးလံုးျပတ္သြားတယ္။ ေလကိုအေလးမထားပဲပ်ံသန္းေနတဲ႕ ငွက္လားခင္မ်ားက။ ေရကိုမေသာက္တတ္ဘဲကူးေနတဲ႕ ငါးလားခင္မ်ားက။ ခုေနမ်ား ၾကယ္ေတြေၾကြသြားရင္ ဘာကိုမွ မေျပာေတာ႕ဘူး။စံုသြားျပီ။ အားလံုးေပါင္းလိုက္ေတာ႕ အေတာင္ႏွစ္ဖက္ရတယ္။ ခင္မ်ားပ်ံသန္းမလား။
ေရာမျမိဳ႕ရဲ႕ေကာင္းကင္မွာဒီညဒီေရတက္တယ္။ လမင္းက ျပဴထြက္လာခဲ႕ေပမယ္ ဘယ္သူကမွ သတိမထားမိခဲ႕ၾကဘူး။ ငါ …..။ ငါ ….။ ေတာင္တန္းေတြကအဆံုးအစမဲ႕ အူလိုက္တယ္။ ျပန္လည္စတင္ဖို႕ လုပ္ေနတဲ႕ ျမစ္တစ္စင္းမွာပဲ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ငိုသံဟာကီးအျပည့္နဲ႕ ဘ၀တစ္ခုလို ၾကားလိုက္ရတယ္။ ဒါသည္ပဲခရီးတစ္ခုလို႕ ငွက္တစ္ေကာင္ကထျပန္သြားတယ္။ က်န္ေသးတာကရမ္တစ္ပက္။ ဒါေပမယ့္ ငါ ..။ ေကာ္ဖီဆိုင္ကထျပန္ခဲ႕တယ္။
ေပ်ာ္စရာေတြ မပါလာတဲ႕ ေက်ာ္ပိုးအိတ္ကိုလံုျခံဳေရးကစစ္လားေဆးလားမလုပ္ပါနဲ႕။ ငါရွက္လို႕ပါ။ ေကာင္းကင္က ႐ုတ္တရက္ႀကီးေခ်ာင္းဆိုးလိုက္တယ္။ ဘ၀ဆိုတာ ဘာညာဆိုျပီးကဗ်ာဆရာကအရက္ေသာက္တယ္။ ကဲ၊ အိပ္ေတာ႕၊ ဆယ့္ႏွစ္ထိုးျပီ။
ဖေယာင္းတိုင္တစ္တိုင္ကိုစိုက္ပ်ိဳးလိုက္တယ္။ အလင္းေတြ မဖူးပြင့္ေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခ်စ္ျခင္းတရားကိုခံစားတတ္ခဲ႕ျပီ။ ငါရယ္ေနလိုက္တာသံုးဆယ့္ေျခာက္နာရီ။ ခုေနမ်ား ၾကယ္ေတြစံုခဲ႕ရင္ ငါမရယ္ေတာ႕ပါဘူး။
ဟုတ္တယ္။ ငါမရယ္ေတာ႕ပါဘူး။
မိုးကတစိမ့္စိမ့္ ႐ြာတယ္။ ေရကတေပါက္ေပါက္က်တယ္။ ျပီးေတာ႕ ငါ ႐ႊဲနစ္သြားတယ္။
ၾကိဳတင္ထင္ထားတဲ႕အတိုင္းမီးပြိဳင့္မိမွေတာ႕ ငါ ေတာက္မေခါက္ေတာ႕ဘူး။ ဘ၀မွာ ေတာက္ေခါက္သံေတြနဲ႕ ေရာ႕ခ္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ခဲ႕ျပီးျပီ။ ခုေတာ႕ ေသတဲ႕လူလဲေသျပီ။ ငိုခ်င္လည္းငိုဦးေပါ႕ ခင္မ်ားက။ ဒါေပမယ့္ ကိုရီးယားဇာတ္ကားေတြက မျပီးေသးဘူးဗ်။ ေရာမျမိဳ႕မွာ ႏွလံုးသားတစ္ခုရဲ႕ အသက္႐ွဴသံကို ၀ရမ္းထုတ္ထားေသးတယ္။ ခု။ ကၽြန္ေတာ္ ေရကူးတတ္ျပီ။ ေနၾကာေတြက အစုလိုက္လား။
ငယ္ဘ၀ကိုလြမ္းလိုက္တာ။ ခ်စ္သူကပစ္သြားလို႕ ႐ူးမတတ္ျဖစ္ခဲ႕ရတာကို ျပန္လိုခ်င္ေနေသးတဲ႕ လူတစ္ေယာက္ကခုပဲ ႏြားလွည္းစီး ျပန္သြားတယ္။ ငါ့ မာစီးဒီးမပ်က္ေသးဘူး။ ငါ့ အိုင္ပတ္ ေကာင္းေနတုန္းလို႕ မေျပာမိခင္ ခင္မ်ားက က်ဴပ္ဖိနပ္ကိုေတာ႕ နင္းမထားသင့္ဘူးေပါ႕။ ဆိုက္ပရပ္စ္လမ္းလယ္မွာကဗ်ာ႐ြတ္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနတုန္းမွာပဲဘက္ထရီအားကုန္သြားတယ္။ ကဲ၊ ဒီညနဲ႕ဆိုမိုးမလင္းတာညေပါင္းေလးရာေက်ာ္ခဲ႕ျပီ။ ခုထိဖြာလို႕မျပီးေသးဘူး။ ခက္ေပဘူးလား။ ေနာက္ဆို ငါ၊ ေရမကူးေတာ႕ပါဘူး။ ေ၀ဖန္ေရးအားေကာင္းတဲ႕ ငါးေတြကုိေၾကာက္လို႕။
ပန္းေတြ အသေခ်ၤ ပြင့္ကုန္ျပီ။ ငါေၾကာက္တယ္။ စေတးျခင္းဆိုတဲ႕ စီးရီးတစ္ခုမွာေတာ႕ ငါ ကီးဘုတ္မတီးခ်င္ဘူး။ ဒါဟာ ငါ့ အတၱတစ္ခုပဲဆိုဆို။ ခုနာဂစ္မွ မျဖစ္ဘဲ။ အာလူးလဲမစားခ်င္ဘူး။ ေၾကကြဲသံစဥ္ဟာရင္ခြင္ေအာက္ေၾကးတစ္ခုကိုပဲအျမတ္ထြက္ေအာင္ ေလာင္းခ်င္ေလာင္းပါေစေတာ႕။ ခု၊ အိုဇုန္းလႊာကေပါက္သြားျပီ။
ကဲ၊ ဘယ္မွာလဲအမွန္တရား။ ဗင့္ဆင့္လည္း မ႐ွိေတာ႕ဘူး။ ငါဟာေၾကြသြားတဲ႕ ၾကယ္တစ္ခုျဖစ္ေပမယ့္ လင္းခ်င္ေနတုန္းပါ။ အခန္းလြတ္တစ္ခုမွာ ငါ…….။ ငါ………။
ရင္နင့္ေအာင္
ရယ္ပြဲဖြဲ႕ ေလာကတီး၀ိုင္းၾကီးဆံုးသြားေတာ႕ အိပ္မက္ကႏိုးလာတယ္။ ေခြးေတြ ေဟာင္လိုက္တာကိုပဲ ရင္ခုန္မိတဲ႕ လူတစ္ေယာက္ကညေနခင္းပန္းခ်ီကားတစ္ခုမွာေခြေခြေလးအိပ္မယ္ဆိုပဲ။ လက္ဆြဲ ႏႈတ္ဆက္လိုက္၊ လက္ျပ ႏႈတ္ဆက္လိုက္နဲ႕ ေနာက္ဆံုးလက္ေျမာက္အ႐ံႈးေပးခဲ႕ရ။
`ကဲပါ၊ မီးျခစ္ျခစ္၊ ငါေဆးလိပ္ေသာက္မယ္ မိန္းကေလး´
မအိပ္ပဲမက္တဲ႕ အိပ္မက္မို႕ ခင္မ်ားတို႕ အေလးမထားၾကဘူးမလား။ တဆိတ္ေလာက္ ေမးဦးမယ္။ ၾကယ္ေတြ စံုျပီလား။
ေလးေထာင့္ဆန္တဲ႕ လူတစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္။ အ၀ိုင္းဆန္တဲ႕ စကားေတြကိုေတာ႕ ခင္မ်ားမေျပာသင့္ဘူး။ ညနဲ႕မတူတဲ႕ ညမို႕ မအိပ္မိတာ ကၽြန္ေတာ္႕အျပစ္လားဗ်ာ။ ေျပာၾကစမ္းပါဦး။
အရက္တစ္ခြက္ထဲကိုဒိုက္ပစ္ေရးကူးလိုက္ေတာ႕ ေျခာက္ၾကိဳးလံုးျပတ္သြားတယ္။ ေလကိုအေလးမထားပဲပ်ံသန္းေနတဲ႕ ငွက္လားခင္မ်ားက။ ေရကိုမေသာက္တတ္ဘဲကူးေနတဲ႕ ငါးလားခင္မ်ားက။ ခုေနမ်ား ၾကယ္ေတြေၾကြသြားရင္ ဘာကိုမွ မေျပာေတာ႕ဘူး။စံုသြားျပီ။ အားလံုးေပါင္းလိုက္ေတာ႕ အေတာင္ႏွစ္ဖက္ရတယ္။ ခင္မ်ားပ်ံသန္းမလား။
ေရာမျမိဳ႕ရဲ႕ေကာင္းကင္မွာဒီညဒီေရတက္တယ္။ လမင္းက ျပဴထြက္လာခဲ႕ေပမယ္ ဘယ္သူကမွ သတိမထားမိခဲ႕ၾကဘူး။ ငါ …..။ ငါ ….။ ေတာင္တန္းေတြကအဆံုးအစမဲ႕ အူလိုက္တယ္။ ျပန္လည္စတင္ဖို႕ လုပ္ေနတဲ႕ ျမစ္တစ္စင္းမွာပဲ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ငိုသံဟာကီးအျပည့္နဲ႕ ဘ၀တစ္ခုလို ၾကားလိုက္ရတယ္။ ဒါသည္ပဲခရီးတစ္ခုလို႕ ငွက္တစ္ေကာင္ကထျပန္သြားတယ္။ က်န္ေသးတာကရမ္တစ္ပက္။ ဒါေပမယ့္ ငါ ..။ ေကာ္ဖီဆိုင္ကထျပန္ခဲ႕တယ္။
ေပ်ာ္စရာေတြ မပါလာတဲ႕ ေက်ာ္ပိုးအိတ္ကိုလံုျခံဳေရးကစစ္လားေဆးလားမလုပ္ပါနဲ႕။ ငါရွက္လို႕ပါ။ ေကာင္းကင္က ႐ုတ္တရက္ႀကီးေခ်ာင္းဆိုးလိုက္တယ္။ ဘ၀ဆိုတာ ဘာညာဆိုျပီးကဗ်ာဆရာကအရက္ေသာက္တယ္။ ကဲ၊ အိပ္ေတာ႕၊ ဆယ့္ႏွစ္ထိုးျပီ။
ဖေယာင္းတိုင္တစ္တိုင္ကိုစိုက္ပ်ိဳးလိုက္တယ္။ အလင္းေတြ မဖူးပြင့္ေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခ်စ္ျခင္းတရားကိုခံစားတတ္ခဲ႕ျပီ။ ငါရယ္ေနလိုက္တာသံုးဆယ့္ေျခာက္နာရီ။ ခုေနမ်ား ၾကယ္ေတြစံုခဲ႕ရင္ ငါမရယ္ေတာ႕ပါဘူး။
ဟုတ္တယ္။ ငါမရယ္ေတာ႕ပါဘူး။
မိုးကတစိမ့္စိမ့္ ႐ြာတယ္။ ေရကတေပါက္ေပါက္က်တယ္။ ျပီးေတာ႕ ငါ ႐ႊဲနစ္သြားတယ္။
ၾကိဳတင္ထင္ထားတဲ႕အတိုင္းမီးပြိဳင့္မိမွေတာ႕ ငါ ေတာက္မေခါက္ေတာ႕ဘူး။ ဘ၀မွာ ေတာက္ေခါက္သံေတြနဲ႕ ေရာ႕ခ္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ခဲ႕ျပီးျပီ။ ခုေတာ႕ ေသတဲ႕လူလဲေသျပီ။ ငိုခ်င္လည္းငိုဦးေပါ႕ ခင္မ်ားက။ ဒါေပမယ့္ ကိုရီးယားဇာတ္ကားေတြက မျပီးေသးဘူးဗ်။ ေရာမျမိဳ႕မွာ ႏွလံုးသားတစ္ခုရဲ႕ အသက္႐ွဴသံကို ၀ရမ္းထုတ္ထားေသးတယ္။ ခု။ ကၽြန္ေတာ္ ေရကူးတတ္ျပီ။ ေနၾကာေတြက အစုလိုက္လား။
ငယ္ဘ၀ကိုလြမ္းလိုက္တာ။ ခ်စ္သူကပစ္သြားလို႕ ႐ူးမတတ္ျဖစ္ခဲ႕ရတာကို ျပန္လိုခ်င္ေနေသးတဲ႕ လူတစ္ေယာက္ကခုပဲ ႏြားလွည္းစီး ျပန္သြားတယ္။ ငါ့ မာစီးဒီးမပ်က္ေသးဘူး။ ငါ့ အိုင္ပတ္ ေကာင္းေနတုန္းလို႕ မေျပာမိခင္ ခင္မ်ားက က်ဴပ္ဖိနပ္ကိုေတာ႕ နင္းမထားသင့္ဘူးေပါ႕။ ဆိုက္ပရပ္စ္လမ္းလယ္မွာကဗ်ာ႐ြတ္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနတုန္းမွာပဲဘက္ထရီအားကုန္သြားတယ္။ ကဲ၊ ဒီညနဲ႕ဆိုမိုးမလင္းတာညေပါင္းေလးရာေက်ာ္ခဲ႕ျပီ။ ခုထိဖြာလို႕မျပီးေသးဘူး။ ခက္ေပဘူးလား။ ေနာက္ဆို ငါ၊ ေရမကူးေတာ႕ပါဘူး။ ေ၀ဖန္ေရးအားေကာင္းတဲ႕ ငါးေတြကုိေၾကာက္လို႕။
ပန္းေတြ အသေခ်ၤ ပြင့္ကုန္ျပီ။ ငါေၾကာက္တယ္။ စေတးျခင္းဆိုတဲ႕ စီးရီးတစ္ခုမွာေတာ႕ ငါ ကီးဘုတ္မတီးခ်င္ဘူး။ ဒါဟာ ငါ့ အတၱတစ္ခုပဲဆိုဆို။ ခုနာဂစ္မွ မျဖစ္ဘဲ။ အာလူးလဲမစားခ်င္ဘူး။ ေၾကကြဲသံစဥ္ဟာရင္ခြင္ေအာက္ေၾကးတစ္ခုကိုပဲအျမတ္ထြက္ေအာင္ ေလာင္းခ်င္ေလာင္းပါေစေတာ႕။ ခု၊ အိုဇုန္းလႊာကေပါက္သြားျပီ။
ကဲ၊ ဘယ္မွာလဲအမွန္တရား။ ဗင့္ဆင့္လည္း မ႐ွိေတာ႕ဘူး။ ငါဟာေၾကြသြားတဲ႕ ၾကယ္တစ္ခုျဖစ္ေပမယ့္ လင္းခ်င္ေနတုန္းပါ။ အခန္းလြတ္တစ္ခုမွာ ငါ…….။ ငါ………။
ရင္နင့္ေအာင္
Posted in: အက္ေဆး
0 အၾကံျပဳ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ား:
Post a Comment