ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ေခတ္ထဲက လူ

“ပို႕စ္ေမာ္ဒန္ေခတ္ႀကီးကုန္သြားျပီ”တဲ႕။


ဟုတ္လား။ ခင္မ်ားေသခ်ာလို႕လား။ ဒါဆို ငါ့ဘ၀ႀကီး သြားျပီ။ အဲ..။ ေလၾကီးေလက်ယ္ေတြ ငါေလွ်ာက္ေျပာမိျပီလား။ ေနပါဦး။ ေလၾကီးၾကီး၊ ေလက်ယ္က်ယ္။ လူတစ္ေယာက္ကဒီပါးစပ္ေပါက္ကပဲေျပာရတာ။ ဒါကိုဘယ္လိုလုပ္ ေလႀကီးေလက်ယ္ ျဖစ္သြားရတာတုန္း။ ထားပါ။ ခင္မ်ားကအြန္သည္ အဲလီးဖန္႕(on the elephant) ပဲ။ ဘ၀ဆိုတာ ဘာညာ၊ ဒီေခတ္ၾကီးမွာဘာညာ။ ေတာ္ပါေတာ႕ဗ်ာ။ ဟုတ္ပါျပီ။ ခုခင္မ်ားစားေနတာတဲ႕ ကင္ခ်ီကေကာ ကလပ္စစ္ၾကီးဟုတ္လို႕လား။
ကဲ။ ထ။ ငါတို႕ လုပ္႐ွားၾကမယ္။ ေမွာင္ေနေပမယ့္ ငါတို႕မွာဖေယာင္းတိုင္ေတြ ႐ွိတယ္။ တို႕ေတြ ေလာကကို မီးထြန္းၾကည့္ရေအာင္လား။


ဟုတ္ျပီ။ ဟုတ္ျပီ။ ျမင္ရျပီ။
အန္။ ပန္းလက္ဖ၀ါးလား။ ေအာ္။ တာရာမင္းေ၀က ေသသြားျပီ၊ စိတ္မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ။ သစၥာနီလား။ ေပ်ာက္ေနတယ္ဗ် (သူ႕ ၀တၳဳထဲကအတိုင္း)။ အဲ။ မေမးနဲ႕။ ခင္မ်ားေမးမွာ က်ဴပ္သိတယ္။ မင္းခိုက္စိုးစန္က ပေဟဠိနန္းေတာ္မွာ ခုေနရပ္ရင္ တစ္သိန္းေပးမယ္တဲ႕။ ဒါဆိုတို႕ရဲ႕ ပို႕စ္ေမာ္ဒန္စာေပေတြ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ။ ဘယ္သိမလဲဒါေတာ႕။ ေနပါဦး။ စႏၵရားဆိုလား၊ ပတၱလားဆိုလား၊ ၾကြက္ျဖတ္ေျပးတဲ႕ က်ားေပါက္တစ္ေယာက္ေရာ။ သူလား။ ကင္ဆာသီခ်င္းဆိုျပီးကင္ဆာျဖစ္ေနျပီ။ ဘာကင္ဆာလဲဆိုေတာ႕၊ ေနာက္ဆံုးေပၚ ပန္႕ကင္ဆာေပါ႕ဗ်ာ။ ခက္ျပီ။ အဲဒါမွ။
ငါတို႕လိုတာကပို႕စ္ေမာ္ဒန္ပါ။
“ဘယ္ေရာက္ကုန္လဲေဟ႕။ ဘယ္ေရာက္ကုန္ၾကျပီလဲ”
“ခင္မ်ာ.. အစ္ကိုႀကီးပိုက္ဆံရွင္းမလို႕လား”
“ဟာကြာ…ေသာက္ေနတဲ႕ လက္ဖက္ရည္ေတာင္ မကုန္ေသးဘူးကြ၊ မင္းကလည္း”
ကဲ၊ ခက္ေပဘူးလား။ လူေတြက။ ဘာကိုမွ နားလည္မႈ မရွိဘူး။




“ ေသခ်ာလို႕လားဗ်ာခင္မ်ားဟာက”
“ ေသခ်ာတာေပါ႕ဗ်ာခုေခတ္က third generation ေခတ္ၾကီးဗ်
စကားတိုင္းကိုအျမန္ေျပာႏိုင္မွ ျဖစ္မွာ
တစ္စကၠန္႕မွာခင္မ်ားစကားလံုး ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ႐ြတ္ႏိုင္ရမယ္”
ဘုရားေရ။ သတ္ဂ်နေရး႐ွင္းတဲ႕။ဘာတဲ႕။ ေအာ္။ တြစ္ဆိုလား။ ဂန္းစတားရပ္ပ္ ဆိုလား။ အဲ။ ခက္ကုန္ပါျပီ။ ေနပါဦး။ ဒါကအႏုပညာတဲ႕လား။ ဒို႕ရဲ႕ ေရာ႕ဒ္စတီး၀ပ္ေတာင္ ဒါကိုေၾကာက္လို႕ဘုရားသခင္ဆီ ႐ြက္လႊင့္သြားခဲ႕ေလသလား။ အိုေက။ အားလံုးကိုအ႐ံႈးေပးပါတယ္ဗ်ာ။ တစ္ခုပဲ။ လီယိုနာဒိုဒါဗင္ခ်ီေရ။ ေရ႐ႈရဲ႕ ေနာက္ဆံုးညစာမွာ ငါလည္းစားခ်င္တယ္။


အင္း။ သိသားပဲဗ်။ သိပ္သိတာေပါ႕။ လူဟာမွားတတ္ၾကေတာ႕ “ငါ .. မွားတာ႐ွိရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္” ဆိုလိုက္ရင္ ေပါက္ျပီေပါ႕။ ကိုေလးျဖဴကလည္းဘယ္ခံမွာလဲ။ မခံဆို၊ ဘာမွလုပ္စရာမလိုဘူး။ ခ်ယ္ရီဦးမွာ နာရီေၾကာ္ျငာမင္းသားလုပ္ေနတာ မအားဘူးဗ်။ ဒါဆိုေသျပီ။ မေသပါဘူး။ ေသြးနဲ႕ေရးခဲ႕တဲ႕ ေက်ာက္စာမင္းသား တို႕ ကိုမ်ိဳးၾကီး ႐ွိေသးတယ္။ အာ။ သူက ႐ိုးရွင္းစြာပဲ ျမန္မာဘီယာကိုအျမည္းမစားဘဲေသာက္ေနတယ္။ ဟ။ လုပ္ၾကပါဦးဟ။ေနဦး။ ေနဦး။ တို႕ေတြ ေစာင့္ရဦးမယ္။ လိႈင္ဦးေမာ္က အိုလိႈင္ဦးေမာ္လုပ္ေနျပီ။ လင္းလင္းက ျပန္လာပါ ပို႕စ္ေမာ္ဒန္လုပ္ေနျပီ။ ၀န္႕တက္က လူ မအ-တအ ဂီတလုပ္ေနျပီ။ စီးတီးအပ္ဖ္အမ္ကနားမလည္ေအာင္ အဆိုႏိုင္ဆံုးဆုေပးဖို႕ျပင္ေနျပီတဲ႕။
“ခင္မ်ားကစိုးရိမ္ေနလို႕ပါဗ်ာ … ပို႕စ္ေမာ္ဒန္ဆိုတာမေသပါဘူး
ခုေတာင္ ေဒၚလာေစ်းေတြ က်ေနျပီမလား”
“အာ… ဘာဆုိင္လို႕လဲဗ်”
“ေအး..အဲဒီ.. မဆုိင္တာကိုကခင္မ်ားတို႕ရဲ႕ Epiphany ဆိုတဲ႕ ပို႕စ္ေမာ္ဒန္ သေဘာတရားတစ္ခုေလဗ်ာ”
ျဖတ္ခနဲလား။ ေအာ္။ နားလည္ျပီ။ဒါဆိုေဘာ္ဒါ။ ျပန္မလာနဲ႕ဦး။ အဲ။ မသိဘူး။ မင္းလာခ်င္လည္းလာေပါ႕။ ဒီမွာေကာဟိုမွာေကာ။ ဘာမွ မထူးဘူး။ ေတာ္ၾကာမွ ………….။ ေတာ္ျပီ..။ မေျပာေတာ႕ဘူး။ အဲဒီ႕ ကိစၥ။ တို႕ရဲ႕ အင္းစိန္နဲ႕ အိုးဘိုကလည္းကလပ္စစ္ၾကီးဗ်။ ခုေျပာခ်င္တာကဂ်ပ္စင္ထိပ္ကလာရိပ္ျပာမွာငါတို႕ ပန္းခ်ီဆြဲရေအာင္ေလ။ဒါမွမဟုတ္ ငါ့အေတြးမ်ားလည္းမီးခိုးေတြအူေအာင္ ကခုန္ၾကည့္ၾကစို႕ရဲ႕။


“အားလံုး … အားလံုး..
ခင္မ်ားတို႕ရဲ႕ ျပႆနာေတြ က်ဴပ္သိပါတယ္ဗ်ာ…
ခင္မ်ားတို႕ ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ႕ ပို႕စ္ေမာ္ဒန္ကိစၥကို ဘာမွ မပူနဲ႕ဗ်…
ေျဖ႐ွင္းေပးမယ့္လူတစ္ေယာက္႐ွိပါတယ္..”
“အဲ …”
“အို ….”
“ဟင္ ….”
“ဟုတ္ရဲ႕လားေဟ႕ ………….”
အင္း။ ခင္မ်ားတို႕ သိၾကတဲ႕အတိုင္း။ ခုေခတ္ကအိုင္တီေခတ္။ အိုင္ပတ္ေတြ။ အိုင္ေပါ႕ေတြ၊ အိုင္ဖုန္းေတြ။ အိုင္ ဆဲဗင္းေတြ။ တအိုင္တဲအိုင္ၾကတဲ႕ ေခတ္။ ဟာဗ်ာ။ ၾကာပါတယ္ဗ်ာ။ ဖာစီဘြတ္သိတယ္မလား။ အဲ။ faဖာ၊ ceစီ၊ ဖာစီဘြတ္။ ဟ၊ faနဲ႕ceကိုတြဲဖတ္။ face book ေဖ႕စ္ဘြတ္ဟ။ ေအာ္ေအး။ ေဖ႕စ္ဘြတ္ကိုေျပာပါတယ္။ အဲဒီမွာငနဲတစ္ေကာင္ ပို႕စ္ေမာ္ဒန္ေတြ ေရးေနျပီ။ ဘာတဲ႕ နာမည္ကရင္နင့္ေအာင္တဲ႕။






“ ေဟး…. ရင္နင့္ေအာင္တဲ႕ ကြ”
“ေဟး .. ရင္နင့္ေအာင္ ပို႕စ္ေမာ္ဒန္နစင္ ကြ”
“အိုပါး .. ခိုမားစီးမိသ .. အိုပါးရင္နင့္ေအာင္ စာတာညိ”
“၀မ္းစ္မိုး .. ဗရာဗို …ရင္နင့္ေအာင္ … ယူအာ ၀ဲလ္ကမ္း”
“ဟိုက္ .. အာတီးကတ္သို႕ကိုစိုင္းမက္.. ရင္နင့္စံ …”
“မဂၤလာအေပါင္းခေညာင္းရင္း အားလံုးအဆင္ေျပေအာင္ ရင္နင့္ေအာင္ လာပါျပီခင္မ်ား  .. ဒူေ၀ ..ဒူေ၀ …”




အဲ.. ဘာတုန္းဟ။
အင္ .. ဘယ္လိုျဖစ္တာတုန္း။
အာတားစြတ္ေတာ႕ဘူး။
ေဟး ..၀တ္.. ဟပ္ပန္း .။
ခဏေလးဗ်ာ။ ရင္နင့္ေအာင္ စႏၵီျမင့္လြင္႐ိွဴးပြဲသြားၾကည့္ေနလို႕။
ဂြိ။

Posted in: ၀တၳဳတို