အတု အစစ္မ်ား

(က)
တစ္ နဲ႕ ႏွစ္ ရန္ျဖစ္ၾကတယ္။ တစ္ကအာက်ယ္က်ယ္နဲ႕ ေျပာတယ္။

“ငါကအဆင့္ တစ္ကြ
မင္းထက္သာတယ္၊ ဘာမွတ္လဲ …”

ႏွစ္ကဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး။ စာရြက္ေပၚမွာတစ္ခုခ်ေရးျပတယ္။

“၂ > ၁” တဲ႕။

ေနာက္ေတာ႕ ဘာေတြဆက္ျဖစ္ၾကလဲမသိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လွည့္ထြက္လာလိုက္တယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ သုညျဖစ္သြားတယ္။

(ခ)
အဘိုးအိုက ထရီဇာကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီ: ေခါင္းကိုခါရမ္းလိုက္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲလို႕ ေမးၾကည့္ေတာ႕လည္း သူကဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး။ ဒီလူဘယ္လိုလူလဲလို႕ ေတြးျပီး ကၽြန္ေတာ္လည္းေခါင္းကို ခါရမ္းလိုက္တယ္။

(ဂ)
“မင္းကရင္နင့္ေအာင္လား”
“အင္းေလ”
“ငါ့နာမည္လဲရင္နင့္ေအာင္ဆိုရင္ ရင္နင့္ေအာင္ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္သြားမလဲ”
“ႏွစ္ေယာက္ေပါ႕ဗ်ာ”
“ဒါဆိုဘယ္သူကရင္နင့္ေအာင္ အစစ္လဲ”
“ဟ .. ကၽြန္ေတာ္ကအစစ္ေပါ႕ဗ်”
“ဘာလို႕လဲ … ငါနာမည္လဲရင္နင့္ေအာင္ ပဲေလ”
“ဟာ .. နာမည္နဲ႕ေတာ႕ အစစ္အတုခြဲလို႕ ရမလား”
“ဒါဆိုမင္းကဘာနဲ႕ အတုအစစ္ခြဲမွာလဲ”
“ ………………..”
ကၽြန္ေတာ္မသိေတာ႕ဘူးဗ်ာ။ ခင္မ်ားတို႕ ခြဲျခားနည္းသိရင္လည္းလာေျပာၾကဦး။

(ဃ)
ထမင္းဆိုင္မွာထမင္းစားေနတုန္းရင္နင့္ေအာင္ ဆိုတဲ႕ လူတစ္ေယာက္ အေပါင္းအပါေတြနဲ႕ ေရာက္လာတယ္။ သူတို႕ အခ်င္းခ်င္းတီးတိုးေျပာေနၾကတယ္။

“ေတြ႕လားဟိုးဘက္ ၀ိုင္းမွာ ထိုင္ေနတဲ႕ ေကာင္”

ကၽြန္ေတာ္ကိုေမးေငါ့ျပျပီးသူကဆက္ေျပာတယ္။

“လူပံုကဘာေကာင္မွန္းမသိဘူး
သူ႕ကိုယ္သူ ရင္နင့္ေအာင္တဲ႕
ဒီေခတ္ႀကီးမွာရင္နင့္ေအာင္ အတုေတြကလည္းေပါပါဘိသနဲ႕
မင္းတို႕လည္းရင္နင့္ေအာင္အတုေတြနဲ႕ သိပ္မေပါင္းၾကနဲ႕ ၾကားလား”

ကၽြန္ေတာ္ ေဒါသထြက္ထြက္နဲ႕ ထမင္းဆိုင္ထဲမွာထေအာ္လိုက္တယ္။

“ငါက ရင္နင့္ေအာင္ အစစ္ကြ”

ထမင္းစားေနတဲ႕ လူေတြအကုန္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုအူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕ လွည့္ၾကည့္ၾကတာေပါ႕။ ခဏေနေတာ႕မွ အားလံုးက စာနာသြားပံုရပါတယ္။

၀ါး..ဟားဟား ဆိုျပီး ၀ုိင္းရယ္ၾကေရာ။

ရင္နင့္ေအာင္

Posted in: ၀တၳဳတို