Friday, October 7, 2011

ခရမ္းရင့္ေရာင္ ျငင္းဆိုပိုင္ခြင့္မ်ား

၁။
အခ်စ္ဆိုေသာ ပန္းခ်ီကားကို ဘယ္လိုအေရာင္ေတြနဲ႕ သူမျခယ္ထားသလဲ ကြၽန္ေတာ္မသိခဲ႕ပါ။


အခုေတာ့ျဖင့္ မိုးေတြ႐ြာေနပါသည္။




တံစက္ၿမိတ္ေအာက္ကို က်လာေသာ မိုးေရေတြကိုၾကည့္ရင္း သူမကို ကြၽန္ေတာ္ လြမ္းလိုက္ပါသည္။ လြမ္းလုိက္ရသည္ ဆိုသည္က
တာ၀န္အရ လြမ္းျခင္းမဟုတ္ပါ။ လြမ္းသင့္သည္ထင္၍ လြမ္းလိုက္ျခင္းလည္း မဟုတ္ပါ။ လြမ္းခ်င္လို႕ လြမ္းလိုက္ျခင္းလည္း မဟုတ္ပါ။ ဘာေၾကာင့္မႇန္းမသိဘဲ လြမ္းလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။




၂။


မိုးတိတ္သြားၿပီ။


မိုးတိတ္သြားသည့္အခါ ေနထြက္လာမည္ဟု အတိအက်ေျပာလို့ မရေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္ သူမကို ခ်စ္တယ္လို႕ ဖြင့္ေျပာခဲ႕သည့္ေန႕ကစ၍ သူမသည္ တိက်စြာ ကြၽန္ေတာ့္ကို အဆက္အသြယ္ျဖတ္ပစ္ခဲ့ပါသည္။


ထိုေန႕က ဒိုင္ယာရီေရးေနက် ကြၽန္ေတာ့္ ေဘာလ္ပင္ကေလး မႇင္ကုန္သြားခဲ့ပါသည္။


ထိုေန႕က အလုပ္မၿပီးသျဖင့္ မန္ေနဂ်ာက ဆူညံဆူညံလုပ္သြားခဲ့ပါသည္။


ထို္ေန႕က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ကြၽန္ေတာ္ စာေမးပြဲက်ေၾကာင္း ဖုန္းဆက္ေျပာျပခဲ႕ပါသည္။


ထိုေန႕က ကြၽန္ေတာ့္ ပိုက္ဆံအိတ္ေလး က်ေပ်ာက္ခဲ့ပါသည္။


ထိုေန႕က ရတနာပံုဆိုင္ဘာ ေကာ္ပိုေရးရွင္း ေပၚမႇ ဓာတ္ေလႇခါးျဖင့္အဆင္း မီးပ်က္သြားခဲ့ပါသည္။


ၿပီးေတာ႕ ထုိေန႕က ကြၽန္ေတာ္ တိတ္ဆိတ္စြာ ေအာ္ဟစ္ပစ္ခဲ့ပါသည္။




'နင့္ကို .... ငါခ်စ္တယ္' .....






၃။


အရာအားလံုးသည္ ေမႇာင္မည္းစြာ လင္းထိန္ျပေနသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္သည္ ေနခင္းေၾကာင္ေတာင္ႀကီး ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ ေပ်ာက္သြားခဲ့ပါသည္။


ကိုယ့္အရိပ္ကိုယ္ တက္နင္းရမႇာ ပ်င္းလာသျဖင့္ အေမႇာင္ထဲ ၀င္ပုန္းေနလိုက္ပါသည္။


အေ၀းႀကီးကို ေမ်ာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မႇ အနီးဆံုးက ျမင္ကြင္းေတြသည္ ႐ႈပ္ေထြးေနေၾကာင္းသိလိုက္ရသည္။


ကြၽန္ေတာ္က နီ႐ိုးလည္းမဟုတ္သလို တေယာလည္းမထိုးတတ္ပါ။


ေျပာရရင္ ကြၽန္ေတာ့္ဖုန္းကို သူမက လံုး၀မကိုင္ေတာ့ပါ။






ေ၀းၿပီဟူေသာ စကားသည္ မနီးစပ္ႏုိင္ဟူေသာ အသိျဖင့္ အလြမ္းေလာင္စာကို မီးညိႇေပးခဲ့သည္။အလြမ္းေတြ မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနၿပီ။ ေအးစက္စြာေလာင္ႂကြမ္းေနေသာ သူမအၾကည့္ေတြကို ေၾကာက္လို႕ ကြၽန္ေတာ္က ေခါင္းငံု႕လိုက္ပါသည္။


မုန္းတိုင္းေတြနဲ႕တူေသာ သက္ျပင္းေတြကိုခ်ရင္း သူမကိုတစ္ခုခု ေျပာဖုိ႕ ႀကိဳးစားမိပါသည္။သို႕ေသာ္ အခ်ိန္အခါေတြ ေျပာင္းလည္းသြားေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္ စကားလံုးေတြက ေျပာမထြက္ခဲ့။


ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမကို ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္ပါသည္။


ခင္မင္မႈဟူေသာ သံေယာဇဥ္ကို အခြင္႕ေကာင္းယူသည္ဟု သူမက ကြၽန္ေတာ့္ကို အထင္ေသးသြားသည္။


သူငယ္ခ်င္းဟူေသာ အျဖဴေရာင္ကို အမည္းစက္ေတြျခယ္ခဲ့သည္ဟု သူမက ကြၽန္ေတာ့္ကို စြပ္စြဲခဲ့ပါသည္။




သို႕ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္က သူမကို ခ်စ္ပါသည္။ၿပီးေတာ႕ ကမာၻေပၚ၌ ကြၽန္ေတာ္ အပ်င္းဆံုးအလုပ္မႇာ ေျဖ႐ႇင္းျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ဘာကိုမႇ ႐ႇင္းမျပခ်င္ေတာ့ပါ။ ခုေတာ႕
အလြမ္းေတြသာ က်န္ခဲ့သည္။






၄။


အတိတ္ဟူသည္ ေတာင္တန္းေတြသဖြယ္ ႏႇိမ့္ခ်ည္ ျမင့္ခ်ည္႐ႇိေလသည္။


အဲဒီတုန္းက သူမနဲ့ ကြၽန္ေတာ္သည္ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္ အကုန္ေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္၏ ေပ်ာ္႐ြင္မႈသည္ သူမ၏ ေပ်ာ္႐ြင္မႈျဖစ္ခဲ့သလို သူမ၏၀မ္းနည္းမႈသည္လည္း ကြၽန္ေတာ္၏ ၀မ္းနည္းမႈပင္ ျဖစ္ခဲ့သည္။


' ရင္နင့္ေအာင္


ဒီေန႕ ငါ့ကို ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ဖုန္းဆက္တယ္သိလား '


' ဟင္...ဟုတ္လား၊ ဘယ္သူလဲ '


' မသိဘူးဟ


ငါ႕ကိုခင္ခ်င္လို႕ပါတဲ့


ငါကဘယ္သူလဲလို့ေမးေတာ႕လည္း ေ၀့လည္ေၾကာင္ပတ္နဲ့ဟ


ေယာက်္ားေတြမ်ား ေကာင္းကိုမေကာင္းဘူး '


သူမက ထိုသို့ေျပာၿပီး အားနာသလို ကြၽန္ေတာ္ကို ၾကည့္ေနျပန္ပါသည္။




'အင္း


နင္ေကာ... ဘယ္ေကာင္မေလးေတြကို ၾကဴေနသလဲ ေျပာစမ္း '


'ဟီး ဟီး'


ကြၽန္ေတာ့္ ရယ္သံေတြသည္ ေျခာက္ကပ္ကပ္ႏုိင္လႇေၾကာင္း သူမရိပ္မိမည္ ထင္သည္။ တကယ္ေတာ့ ရယ္သံေတြမကဘဲ အရာအားလံုး ေျခာက္ကပ္ေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။


သူမကေတာ့ သူမကိုခ်ဥ္းကပ္လာတဲ့ ေယာက်္ားေတြအေၾကာင္း၊ ႐ုပ္႐ႇင္မင္းသားေတြအေၾကာင္း၊ အလႇျပင္ပစၥည္းေတြအေၾကာင္းကို စိတ္၀င္စားစရာ မေကာင္းေအာင္ ေျပာျပတတ္ပါသည္။


' နင္... ငါေျပာတာေတြကို


စိတ္မ၀င္စားဘူးမလား... ရင္နင့္ေအာင္ '


' အင္း ... ' ဟု ကြၽန္ေတာ္ အမႇန္အတိုင္းေျဖလိုက္ပါသည္။ သူမသည္ ကြၽန္ေတာ္ကို ၾကည့္ကာ အဓိပၸါယ္တစ္ခုခုပါေသာ အၿပံဳးျဖင့္


' နင္က သိပ္ခင္ဖို႕ေကာင္းတယ္ ' ဟု ေျပာတတ္ၿမဲျဖစ္ပါသည္။


အခုေတာ့ ထိုအခ်ိန္အခါက စကားလံုးတို႕သည္ သစ္႐ြက္ေႂကြေတြလို လႊင့္ပါးသြားၾကၿပီထင္ပါသည္။ ဘယ္ဆီကို ေရာက္သြားသည္မသိေသာ သူမအၿပံဳးေတြကို လိုက္႐ႇာခဲ့သည္မႇာ ရက္လတို႕ အေတာ္ကုန္လြန္ခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္၀န္းတြင္လည္း ဘယ္အရာကမႇ မစြဲငင္ဘဲ အလြမ္းဒီလိႈင္းေတြက တ၀ုန္း၀ုန္း တက္ေနၿမဲ ျဖစ္ပါသည္။




' ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြ ခ်စ္ေတာ့ ၅၂၈


ခ်စ္သူေတြခ်စ္ေတာ့ ၁၅၀၀


သူငယ္ခ်င္းေတြက် ဘာလဲ ရင္နင့္ေအာင္ ရ ' ဟု သူမက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေမးခဲ့ဖူးပါသည္။


ကြၽန္ေတာ္က ' မသိဘူးေလ ' ဟု ေျဖေတာ့


' ဒါနဲ့မ်ား သူ႕ကိုယ္သူ ကဗ်ာဆရာတဲ့ ' ဟူ၍ ရယ္ေမာပါေတာ့သည္။


႐ုတ္တရက္ သူမရယ္သံေတြပါလာေသာ ေလေျပေတြ တိုက္ခတ္လာပါသည္။ ခုခ်ိန္ထိေအာင္ သူငယ္ခ်င္းဆို္သည္မႇာ ဘယ္လိုခ်စ္ၾကသလဲဆိုသည္မႇာ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း မသိေသးပါ။


ေသခ်ာျခင္းတစ္ခုက ကြၽန္ေတာ္သည္ သူမကို အ႐ုပ္မေလးတစ္ခုလုိ အၿမဲၾကည့္ေနခ်င္သလို သူမကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကို တုိင္ပင္ေဖာ္တုိင္ပင္ဖက္အျဖစ္ အၿမဲခင္ေနခဲ့ပါသည္။ တစ္ခ်ိန္က သူမေျပာခဲ့ဖူးသည္။


' ရင္နင့္ေအာင္


နင္ဟာ ငါ့ဘ၀ရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ အေလးစားဆံုးနဲ့ အယံုၾကည္ရဆံုး ေယာက်္ားပဲ


နင္ ... ငါမေလးစားရတဲ့၊ မယံုၾကည္ရတဲ့ အလုပ္မ်ိဳး ဘယ္ေတာ႕မႇ မလုပ္နဲ႕ေနာ္ ... ၾကားလား '


ထုိအခ်ိန္က သူမစကားတို့သည္ ကြၽန္ေတာ္အတြက္ ၀မ္းသာစရာစကားျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္သူမကို ခ်စ္မိေနၿပီဟု သိလိုက္ေသာအခါ ထိုစကားတို႕သည္ ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခုသဖြယ္ ကြၽန္ေတာ့္ကို တားဆီးေနခဲ့ပါသည္။


ေနသည္ အေ႐ႇ့ဘက္မႇ ထြက္၍ အေနာက္ဘက္တြင္ ၀င္ပါသည္။


သူငယ္ခ်င္းကို မခ်စ္ရဟု ဘယ္သူေျပာခဲ့ပါသနည္း။






၅။


' နင့္ကို ငါခ်စ္တယ္ ...


အရမ္းခ်စ္တယ္ကြာ '


' ဘာ....


ရင္နင့္ေအာင္ ... နင္ ဘာေျပာတယ္


ျပန္ေျပာစမ္း


သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လို ခ်စ္တာ ေျပာတာလား '


' မဟုတ္ဘူး


ခ်စ္သူတစ္ေယာက္လို နင့္ကိုငါ ခ်စ္မိေနၿပီ '


ထုိသို့ေျပာၿပီးသြားေသာအခါ သူမသည္ မ်က္ရည္စက္ေတြျဖင့္ ရယ္ေမာလိုက္ပါသည္။ သူမရယ္သံေတြသည္ ကမာၻပ်က္သလို ေၾကာက္စရာေကာင္းလြန္းခဲ့ပါသည္။


မျဖစ္သင့္ေသာ္လည္း သူမစကားေတြက ကြၽန္ေတာ့္နားထဲတြင္ ျပန္ၾကားေယာင္လာျပန္ပါသည္။




' ရင္နင့္ေအာင္


လက္စသတ္ေတာ႕ နင္လည္း တျခားေယာက်္ားေတြလိုပဲေနာ္


ငါနင့္ကို ခင္ခဲ့တာ ... ေလးစားခဲ့တာေတြ မႇားသြားၿပီ


အရမ္းမႇားသြားၿပီ


နင္မႇတ္ထားလုိက္ .. ဒီေန့ ဒီအခ်ိန္ကစလို့


နင္နဲ့ငါ သူငယ္ခ်င္း မဟုတ္ေတာ့ဘူး ... ဒါပဲ '


တိတိက်က်႐ႇိလႇေသာ သူမစကားေတြကို ၾကားတလႇည့္ မၾကားတလႇည့္ျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ႏႇလံုးသားသည္ စကၠဴတစ္စလို လ်င္ျမန္စြာ ေလာင္ႂကြမ္းသြားခဲ့ပါသည္။








ျပန္ဆက္၍ မရေတာ့ေသာ သံေယာဇဥ္ အပိုင္းပိုင္းအျပတ္ျပတ္ေတြသည္ အက်ည္းတန္စြာ ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀တြင္ ႐ႇိေနခဲ့ပါသည္။ အလြမ္းေတြ ဖုန္လိုထေနေသာ ေႏြရာသီတြင္ ကြၽန္ေတာ္ သူမကို သတိရခဲ့သည္။ အလြမ္းေတြ မုိးလိုသည္းလာေသာ မိုးရာသီ၌ ကြၽန္ေတာ္ သူမကို သတိရေနသည္။ အလြမ္းေတြ
ႏႇင္းလိုက်လာေတာ့မည့္ ေဆာင္းရာသီ၌ ကြၽန္ေတာ္ သူမကို သတိရေနဦးမည္။




ကုန္သြားေသာ စီးကရက္ကို လက္အတြင္းမႇ လႊတ္ခ်ကာ ဖိနပ္ျဖင့္ နင္းေျခၿငိမ္းသတ္လိုက္သည္။ အလြမ္းဆိုတဲ့မီးကို ထိုသို့ ၿငိမ္းသတ္လုိ့ရရင္ ေကာင္းမည္ဟု ေတြးမည့္ျပန္သည္။ တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ကို မယံုၾကည္ေသာ သူမကိုမႇ ကြၽန္ေတာ္က ခ်စ္မိသြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္ေတာ္သည္ သူမကို ဖြင့္ေျပာမိခဲ့သည့္အတြက္ ဘယ္ေတာ့မႇ ေနာင္တရလိမ့္မည္
မဟုတ္ပါ။ အဲဒါကိုလည္း သူမက သိလိမ့္မည္ ထင္ပါသည္။








၆။


သစ္႐ြက္ေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေႂကြေနေသာ ခရမ္းရင့္ေရာင္ေႏြညေနခင္းတစ္ခု၌ သူမနဲ့ ကြၽန္ေတာ္ မေမ်ာ္လင့္ဘဲ ျပန္ဆံုခဲ့ၾကသည္။


' ရင္နင့္ေအာင္
နင္ ငါ့အေပၚ ႐ိုးသားတယ္ ဆိုရင္
နင္နဲ့ငါ အရင္လို ျပန္ေနၾကရေအာင္ ဘယ္လိုလဲ ...
နင္သေဘာတူလား '


ကြၽန္ေတာ္ဘာမႇမေျပာရေသးခင္ သူမက ထိုသို့ေျပာခဲ့ပါသည္။ အခ်စ္ဆိုသည္မႇာ မ႐ိုးသားမႈ၊ သစၥာမ႐ႇိမႈဟု ခံယူထားေသာ သူမကို ကြၽန္ေတာ္က ခ်စ္ပါသည္။ ၿပီးေတာ့ အရမ္းခ်စ္ပါသည္။ ထို့ေနာက္ အရမ္းအရမ္းခ်စ္ပါသည္။ ႏႇလံုးသား၏ ေစစားမႈကို မ႐ုန္းကန္ႏုိင္သူ ကြၽန္ေတာ္အဖုိ့ ဘာကိုေျဖရမည္နည္း။ သူမေတြ႕ဖူးခဲ့ေသာ တျခားေယာက်္ားေတြလိုလဲ


'ငါ အခ်စ္က သန့္႐ႇင္းပါတယ္ဟာ ႐ိုးသားပါတယ္ကြာ ' လုိ့ ကြၽန္ေတာ္ မေျဖ႐ႇင္းခ်င္ေတာ့ပါ။ ေျဖ႐ႇင္းျပလ်င္လည္း သူမက လံုး၀ယံုလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။


ေႏြသည္ ပူသည္ထက္ပူေလာင္ျပေနသည္။ မေအးျမႏုိင္ေသာ ဒီရင္ခြင္တြင္ မုန္တိုင္းႀကီးစြာ ေအာ္ဟစ္ဆူေလာင္ခဲ့ၿပီ။ ပန္းေတြ မပြင့္ဖူးႏုိင္ေသာ ရာသီတြင္ အလြမ္းေတြ အ႐ႇိန္ျပင္းစြာ တုိးေ၀့လာသည္။


႐ုတ္တရက္ ေလ႐ူးတစ္ခ်က္သည္ ကြၽန္ေတာ္နဲ့သူမၾကားက တုိက္ခတ္ျဖတ္သန္းသြားသည္။ ထုိေႏြေလ႐ူးသည္ ဘယ္ေနရာမႇာ အဆံုးသတ္သြားမည္နည္း။ ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္ခဲ့ရေသာ အခ်စ္သည္လည္း ဘယ္ေတာ့မႇ ဆံုမႇတ္တစ္ခု ျဖစ္မလာႏုိင္ေတာ့ပါ။ အခ်စ္ဆိုသည္မႇာ အေၾကာင္းျပခ်က္မပါေသာ အမႇတ္တမဲ့ တစ္ခုသာျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ သူမႏႇင့္ ကြၽန္ေတာ္သည္ အခ်ိန္ခဏမ်၊ သို့မဟုတ္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ စိုက္ၾကည့္မိခဲ့ၾကသည္။ တိတ္ဆိတ္မႈကို ကြၽန္ေတာ္က ' ငါ.... သေဘာမတူႏုိင္ဘူး 'ဟု ၿဖိဳခြဲပစ္လိုက္သည္။


' ေကာင္းၿပီေလ
 ထာ၀ရအတြက္ နင့္ကို ငါႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ ရင္နင့္ေအာင္
 ငါသြားၿပီ '


ေက်ာခိုင္းသြားေသာ သူမေျခလႇမ္းေတြသည္ ေ၀းကြာရာအရပ္ဆီ ဦးတည္ေနပါသည္။


' ရင္နင့္ေအာင္


အခ်စ္ဆုိတာ ငါယံုလာတဲ့ တစ္ေန့ နင့္ဆီျပန္လာခဲ့မယ္


ဒါေပမယ့္ အဲဒီေန့ဟာ ဘယ္ေတာ့မႇ မေရာက္ႏုိင္ဘူးလို့ ငါထင္ထားတယ္ '




၇။


ခရမ္းရင့္ေရာင္ ေႏြညေနခင္းမ်ားစြာသည္ ကြၽန္ေတာ္ႏႇင့္အတူ ေလာင္ႂကြမ္းခဲ့ပါသည္။


ကြၽန္ေတာ္၏ အခန္းျပတင္းေပါက္က အျပင္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ႕ မုိးတိတ္သြားေသာ္လည္း တံစက္ၿမိတ္ေအာက္တြင္ တေပါက္ေပါက္က်ေနေသးေသာ မုိးစက္ေတြကို ေတြ႕ရသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ အလြမ္းေတြလည္း ထိုကဲ့သို့ အ႐ႇိန္မေသေသးဘဲ ေလာင္ႂကြမ္းေနခဲ့ရသည္။


အခ်စ္ကို မယံုၾကည္ေသာ သူမသည္လည္း တစ္ခ်ိန္က ရင္နင့္ေအာင္ ဟူေသာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို သတိရေနလိမ့္မည္ ထင္ပါသည္။


ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္ေတာ္ သူမကို ခ်စ္သည္။


ထို့ေနာက္ ကြၽန္ေတာ္ သူမကို ခ်စ္သည္။


ထို့ေနာက္ ကြၽန္ေတာ္ သူမကို ခ်စ္သည္။


သို့ေသာ္ ထိုအခ်စ္ေၾကာင့္ သူမႏႇင့္ ကြၽန္ေတာ္ေ၀းကြာသြားခဲ့ၾကသည္။


ထိုအခ်စ္ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို သူမအထင္ေသးသြားခဲ့သည္။


ထိုအခ်စ္ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ သူမကို လြမ္းေနရသည္။


ကြၽန္ေတာ္ သူမကို ထပ္ေတြ႕ခဲ့ပါလ်င္ ေျပာျပစရာတစ္ခုသာ ႐ႇိပါသည္။


' နင့္ကို ငါ.. ခ်စ္တယ္ ' ဟုျဖစ္ပါသည္။




ရင္နင့္ေအာင္

0 အၾကံျပဳ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ား:

Post a Comment

 
Design by Wordpress Theme | Bloggerized by Free Blogger Templates | coupon codes