ညေနခင္း ကဗ်ာ

တစ္ခုေသာ ညေနမွာေပါ႕
ကိုယ္စဥ္းစားမိတာ ရိုးလြန္းခဲ႕တယ္ကြယ္
ဒီလိုေလ....
ငွက္က ခရီးကိုေတြ႕ေတာ႕ ပ်ံတယ္
ကားက ခရီးကိုေတြ႕ေတာ႕ ေမာင္းႏွင္တယ္ေပါ႕
ငါးက ခရီးကိုေတြ႕ေတာ႕ ကူးခတ္တယ္
ကဗ်ာဆရာက ခရီးကိုေတြ႕ေတာ႕ လြယ္အိတ္ဆြဲကိုင္တယ္
ဒံုးပ်ံက ခရီးကိုေတြ႕ေတာ႕ ကမာၻပတ္တယ္
လူက ခရီးကိုေတြ႕ေတာ႕ သက္ျပင္းခ်တယ္လို႕
စဥ္းစားရင္း ဆန္းသစ္ခ်င္လာတာနဲ႕
ကိုယ္က အတြဲလံုးေလးေတြ ကစားၾကည့္လိုက္တာ
ငွက္က ကားနဲ႕ ခရီးေတြကို ေမွာင္းႏွင္ခ်ိန္မွာ
ငါးက ဒံုးပ်ံဖက္လိုက္ျပီး ကူးခတ္မလို႕
ကမာၻက အရင္အတိုင္း ပံုမွန္မလည္ႏိုင္ေတာ႕
လူက သက္ျပင္းကို ခရီးအရွည္ၾကီးလို ခ်ရျပီကြယ္
ကဗ်ာဆရာက ဘယ္သူမွ မသိေအာင္ လြယ္အိတ္ထဲမွာ ပုန္းေနလိုက္ေရာ တဲ႕ ...။
ေၾသာ္ .. မိုးေတာင္ ခ်ဳပ္ပါပေကာ
ကိုယ္ ဆန္းသစ္လိုက္တာ ေကာင္းပါရဲ႕လား ျပန္မေတြးေတာ႕ဘဲ
အိမ္ျပန္မယ္ ေနာက္အလွည့္မွာ
ဟိုး ေရွ႕မွာ ကိုယ္ကို ေစာင့္ေနတာ ခရီးရွည္ၾကီးပါလား ...
ခရီးအရွည္ၾကီး (၀ါ) အိမ္အျပန္ခရီးကို ကုိယ္ေတြ႕ေလျပီေကာ ...
ကားနဲ႕ ပ်ံသန္းမလား
ဒံုးပ်ံနဲ႕ ကူးခတ္ေလမလား
ေၾသာ္ .. တကယ္ေတာ႕
ကိုယ္ဟာ တူတူပုန္းတမ္းကစားေနတဲ႕ လူရယ္
ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူကမွ လိုက္မရွာၾကပါလား
ကိုယ္ ပုန္းေနတယ္ကြဲ႕
လြယ္အိတ္ထဲမွာ
တစ္နည္း
စာအုပ္ထဲမွာ
ကိုယ္ ပုန္းေနပါတယ္
တစ္နည္း
ေလာက သီအိုရီအခ်ိဳ႕ထဲမွာ
တစ္နည္း
ကမာၻရဲ႕ တစ္ေနရာမွာေပါ႕
ကိုယ္ပုန္းေနပါတယ္ အိမ္အျပန္ခရီးေတြရဲ႕
ကိုယ့္ကို လာရွာပါေတာ႕လား
ကိုယ့္ကို ေတြ႕ေအာင္ရွာပါေရာ႕လား ..
ကိုယ္က ကမာၻကိုသိေအာင္ အတိအလင္း မေၾကျငာခ်င္ဘူး
ကိုယ္က ပုန္းေနတဲ႕ေကာင္
ဟဲ႕ ... ေၾသာ္ .... ကဲ ... ေမွာင္ေတာင္ ေမွာင္ပါသေကာ
မဆန္းသစ္ေတာ႕ပါဘူးေလ
ဒါဟာ တစ္ခုေသာ ညေနက ကိုယ္ေတြးမိတာေလးေပါ႕ကြယ္ ..။

ရင္နင့္ေအာင္

Posted in: ကဗ်ာ